|
|
 |
Masy lodu odłamują się ...
Jest 31 stycznia 2002 r. - na Antarktydzie blok lodowy o rozmiarach Luksemburga oddziela się od kontynetu.
Kiedy u nas jest zima, na półkuli południowej panuje lato. W czasie antarktycznego lata 2002 r. (luty / marzec), gigantyczna część lodowca szelfowego Larsena oddzieliła się i blok lodu o powierzchni 3200 km2 (dla porównania: powierzchnia Luksemburga = 2590 km2) zaczął dryfować w postaci gór lodowych ku otwartemu morzu. Film zaczyna się tym rzeczywistym wydarzeniem. Lodowiec szelfowy to część lądolodu pływająca po wodzie (spąg znajduje się poniżej poziomu morza). Lodowiec taki jest zasilany przez lądolód znajdujący się na lądzie kontynentu, a także przez lokalne opady. Pełni rolę stabilizującą i działa jak bariera ochronna ladolodu. Wskutek nagłego odłamania sie bloku lodowego z lodowca Larsena, jęzory lodowców zasilających przesuwają się teraz szybciej.
|
|
Topniejąca woda wnika w szczeliny lodowe i poszerza je. Doprowadza to do odłamania się fragmentu pokrywy lodowej. Jak mogło do tego dojść? W tej części Antarktyki zaobserwowano regionalne ocieplenie, które jest znacznie większe niż średnio na Ziemi. Musimy jednak być ostrożni w traktowaniu tego jako dowodu na zmiany klimatu, ponieważ przyczyny tego zjawiska nie są jeszcze dobrze poznane.
|
|
W filmie Prof. Hall ledwo ucieka z pękającego lodu. W kolejnym ujęciu przenosimy się na biegun północny ...
|
|
Następna strona |
Odłamanie się bryły lodu z lodowca Larsena w marcu 2002 r. jest niesamowitym przykładem na to jak rzeczywistość może naśladować sztukę, bowiem Emmerich i Nachmanoff napisali tą scenę filmu kilka tygodni wcześniej. "Wtedy żartowaliśmy, że lepiej zacznijmy pisać sceny ze strzelaniną, bo inaczej okaże się, że robimy film dokumentalny" powiedział Emmerich. |
|
|
|
