|
Najpierw naukowcy ustalają co już wiemy o zmianach klimatu na podstawie badań prowadzonych w różnych ośrodkach naukowych, oraz podsumowują to. Następnie reprezentanci rządowi z krajów całego świata współpracują z naukowcami, starając się uprościć i streścić ten materiał tak, aby mógł stać się pomocny dla polityków podejmujących konkretne decyzje. W ten sposób rządy i obywatele wszystkich krajów świata mają dostęp do materiałów o zmianach klimatu, przygotowanych w przystępnej formie, ale na podstawie wiedzy naukowej.
Ustalenia IPCC są punktem wyjścia do negocjacji nad międzynarodowymi układami, takimi jak UNFCCC (Ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w Sprawie Zmiany Klimatu) i Protokół z Kioto (patrz następny rozdział).
Mniej więcej co pięć lat IPCC wydaje raport podsumowujący prace prowadzone w kilku jego grupach roboczych. Trzeci i jak dotąd najświeższy raport (tzw. TAR) został opublikowany w 2001 r. TAR szczególnie skupia się na wyjaśnianiu w jakim stopniu każda z jego konkluzji może być uznana za pewną, oraz czy naukowcy się z nią zgadzają, czy też nie. Większość wniosków jest ułożona na zasadzie rankingu, według skali pewności. Skala rozciąga się od stopnia „wysoce pewny” do „niepewny”.
IPCC informuje, że średnia temperatura ziemi w ostatnim stuleciu wzrosła o 0,6 °C, uznając jednocześnie za „prawdopodobne”, iż to ludzie, powodując emisje gazów cieplarnianych, są głównymi sprawcami ocieplenia, jakie miało miejsce w ciągu ostatnich 30-40 lat. Wnioskują, iż możemy obecnie być bardziej niż kiedykolwiek pewni, że ludzka działalność ma znaczący wpływ na globalne ocieplenie.
|
