Podobno pomiary wykonane na początku 1985 r. wykazały tak niskie wartości, że naukowcy nie mogli uwierzyć w uzyskane wyniki. Sprowadzono nowe przyrządy, które jednak potwierdziły poprzednie pomiary i wówczas je opublikowano.
Ponadto w tym czasie działał już spektrometr dokumentujący całkowitą zawartość ozonu w atmosferze (ang. total ozone mapping spectrometer, TOMS), umieszczony na orbicie okołoziemskiej. Nie odkrył on jednak dziury ozonowej gdyż, jak głosi legenda, wartości poniżej określonego poziomu były automatycznie odrzucane jako odczyty błędne. Później opracowania dokonane na odczytach bazowych potwierdziły to w co nikt nie chciał wierzyć.
W ciągu kilku lat rozpoczęto bardzo intensywne badania, wcześniejsze ostrzeżenia o potencjalnym wpływie chlorofluorowęglowodorów (CFC) zostały potwierdzone, wskutek czego doprowadzono najpierw do redukcji ich produkcji, a następnie do zakazu ich użycia (tzw. protokół montrealski i inne umowy międzynarodowe). Dziura ozonowa była pierwszym przypadkiem kiedy ludzkość uświadomiła sobie w dramatyczny sposób, że jesteśmy w stanie zakłócić działanie systemu klimatycznego w skali globalnej. Również po raz pierwszy podjęto szybkie kroki zaradcze na skalę ogólnoświatową.
|
 |
 |
|
|
Na tropie brakującego ozonu... (On the trail of the missing ozone ...):
- Patrz! Patrz!
- Patrzę, ale nic nie widzę!!
- No właśnie!
© US Environmental Protection Agency
Kliknij tutaj aby zobaczyć:  cały komiks
|
|
